Oyun, doğası gereği keyifli, spontane, gönüllü ve genellikle eğlence amaçlı aktivitelerle karakterize edilen insan davranışının temel bir yönüdür. Genellikle dış hedefler veya sonuçlar tarafından yönlendirilmekten ziyade zevk, yaratıcılık ve keşifle ilişkilendirilir. 

Yani oyun, çocuk için; 

• Haktır.
• Evrensel dildir.
• Dünyayla iletişim kurma yoludur.
• Bilgi edinmenin en etkileşimli yoludur.
• Öğreticidir, gelişimi destekler ve yaratıcılığı geliştirir.
• Arkadaşlık kurmaya yarar.
• Bulunduğu ortamı ve birlikte olduğu insanları gözlemleme, deneme, taklit etme ve keyif alma sürecidir.
• Özgürlük, zaman ve alan verildiğinde en doğal yaptığı şeydir.
• Ciddi bir uğraştır. Kendi başlattığı, kendi düşünceleriyle gerçekleştirdiği bir iştir.
• “Dışsal bir amaç ya da ödül” olmaksızın hareket etmektir. 
• Kendi heveslerinin, çıkarlarının ve arzularının peşinden gitmektir.
• Birbirini anlamanın ve etrafındaki dünyayı anlamlandırmanın aracıdır. 

Peki oyun ne değildir? 

• Boşa harcanan zaman değildir. 
• Zorunlu, sıkıcı ya da tekdüze değildir. 
• Birisinin nasıl yapılması gerektiğini söylediği bir alan değildir. 
• Kurgusu ya da kuralı olmak zorunda değildir. 
• İyi, kötü, doğru, yanlış değildir. 
• Rekabet etmek, kazanmak veya kaybetmek değildir. 

Peki Neden Oyun? 

• Oyun, yaşamın her aşamasında insan gelişiminde pek çok önemli amaca hizmet eder.
• Çocuklar için oyun bilişsel, sosyal, duygusal ve fiziksel gelişim için gereklidir.
• Kendileri, başkaları ve çevrelerindeki dünya hakkında bilgi edinmelerine yardımcı olur.
• Oyun aynı zamanda yaratıcılığı, problem çözme becerilerini ve duygusal düzenlemeyi de geliştirir.